jak sobie radzić z mężem alkoholikiem
Rozpoznanie ADHD. Mgr Kamila Drozd Psycholog. 80 poziom zaufania. Witam serdecznie! Pani mąż nadużywa alkoholu i pije w sposób ryzykowny, o czym świadczy chociażby fakt, iż prowadził samochód w stanie nietrzeźwości, spowodował wypadek, stracił prawo jazdy i naraził zdrowie i życie córeczki. Do tego dochodzą agresywne zachowania
Rozwód z alkoholikiem. Najważniejsze jest ustalenie tego, jaki chcesz osiągnąć cel. Najbardziej istotne jest świadczenie alimentacyjny i proponuję skupić się na tym obszarze. Wszystko zależy od tego, ile dzieci kosztują oraz jakie ojciec ma możliwości zarobkowe. Przede wszystkim dobrze się do tego przygotuj.
Społeczny informator edukacyjny non profit skierowany do wszelkich warstw, sfer, środowisk. Obejmuje obszary zjawisk kultury, profilaktyki, edukacji
Kiedy po 2 latach udało mi się przestać juz żyć jego życiem – poszłam do pracy, wszystkie dzieci poszły już do przedszkola i szkoły, dostawałam regularnie alimenty, zaczęłam sama radzić sobie z “męskimi ” obowiązkami w domu, zaczęłam spotykać się z ludźmi, potrafiłam już powiedzieć jemu: NIE – wtedy wydarzyło
Wideo: Jak radzić sobie z alkoholikiem? - współuzależnienie [#6] Zawartość. Krok 1; Krok 2; Krok 3; Krok 4; Krok 5; Życie z mężem alkoholikiem może być trudne, zwłaszcza jeśli go kochasz i nie chcesz go opuszczać. Mąż alkoholik może być agresywny i obelżywy, jeśli nie dostanie tego, czego chce.
nonton film action sub indo full movie. Wideo: Wideo: Jak radzić sobie z alkoholikiem? - współuzależnienie [#6] Zawartość: Kroki Część 1 Kontroluj sytuacje, w których jesteś pijany Część 2 Porozmawiaj z alkoholem o swoim mężu Część 3 Radzenie sobie z mężem w zaprzeczeniu Część 4 Radzenie sobie z odzyskiwaniem Trudno poradzić sobie z alkoholizmem w małżeństwie. Możesz czuć, że straciłeś osobę, którą poślubiłeś i chcesz, aby był taki sam jak wcześniej, jeśli stał się wściekłą, nieznaną osobą, prawie nie do poznania. Twój mąż może być alkoholikiem, jeśli ma problemy w domu, pracy lub szkole z powodu problemów z piciem; jeśli pijesz alkohol w ryzykownych sytuacjach (takich jak prowadzenie samochodu); jeśli zraniłeś lub zraniłeś inną osobę podczas picia; jeśli próbowałeś rzucić alkohol, ale nie możesz skutecznie przestać pić; lub jeśli wymyśla wymówki lub kłamstwa na temat spożywania alkoholu. Małżeństwo z alkoholikiem może być trudne, ale istnieją kroki, które możesz podjąć, aby pomóc mężowi i zachęcić go do złożenia wniosku o leczenie. Kroki Część 1 Kontroluj sytuacje, w których jesteś pijany Zgłoś wszystkie nadużycia. Czasami alkoholicy mogą stać się agresywni, ponieważ alkohol jest często związany z przemocą. Jeśli twój mąż cię uderza, grozi ci lub w jakikolwiek sposób krzywdzi, bądź bezpieczny i zgłoś nadużycie. Nie chroń tego, utrzymując nadużycie w tajemnicy. Powiedz swojej matce lub ojcu, swojemu sąsiadowi, przyjacielowi lub duchowemu przewodnikowi. Musisz dać pierwszeństwo swojemu bezpieczeństwu. Możesz uzyskać pomoc, dzwoniąc na linię przeciwko przemocy domowej. W zależności od lokalizacji możesz komunikować się z następującymi liniami: Stany Zjednoczone: Zadzwoń na krajową infolinię ds. Przemocy domowej, wybierając numer 1-800-799-7233 (BEZPIECZNY). Wielka Brytania: zadzwoń po pomoc dla kobiet, dzwoniąc pod numer 0808 2000 247. Australia: zadzwoń pod numer 1800RESPECT, dzwoniąc pod numer 1800 737 732. Inne kraje: odwiedź aby uzyskać globalną listę linii pomocy i centrów kryzysowych. Podejdź do niego w niezagrażający sposób. Używaj spokojnego tonu głosu i nie używaj ostrych lub uwłaczających słów. Na przykład nie nazywaj go wtedy „pijanym” lub alkoholikiem. Nie kłóćcie się z nim; zamiast tego przekierowuj komentarze w spokojny i asertywny sposób. Jeśli zaczniesz się złościć lub chcesz walczyć, odpowiedz spokojnie, że to nie jest dobry czas i że możesz o tym porozmawiać później. Nie kłóć się z nim z jakiegokolwiek powodu. Mógłbym cię fizycznie zaatakować. Nie odpowiadaj mu z wściekłości, bez względu na to, jak trudne to jest. Zapewnij napoje bezalkoholowe i jedzenie. Zamiast mówić mu, żeby przestał pić alkohol, każ mu spożywać żywność i napoje bez alkoholu. Zachęć go do jedzenia lub nawadniania wodą. Odwróć uwagę tymi rzeczami, aby mniej skupić się na alkoholu. Jeśli prosi o alkohol, odwraca uwagę, dając mu napój gazowany. Dojść do porozumienia Jeśli nalegasz, że chcesz coś lub gdzieś pójść, osiągnij porozumienie. Nie warto się z nim kłócić, ponieważ nie będzie jasno myślał i nie powinieneś dalej nim potrząsać. Znajdź coś, co sprawia, że jesteś szczęśliwy, nie powodując nieszczęścia. Jeśli naprawdę chcesz jeść lody, ale ich nie masz, daj mu słodycze lub inną słodką ucztę. Jeśli chcesz wyjść w ulewnym deszczu, powiedz mu stanowczo, że pada deszcz i że może może nosić parasol lub stać pod markizą. Ustaw limity Jeśli alkoholizm negatywnie wpływa na ciebie, ustal limity z mężem. Powiedz mu wyraźnie, że nie będą omawiać twojego związku, kiedy pijesz, i że odmówisz próby rozwiązania problemów, gdy jesteś pod wpływem alkoholu. Powiedz mu, że nie będzie mógł pić w domu ani w pobliżu dzieci. Możesz nie spędzać z nim czasu, kiedy pije, lub odmówić kłótni, kiedy pije. Ustaw limity zgodnie z własnymi potrzebami. Ustalając limity, powiedz swojemu mężowi i upewnij się, że je rozumie. Miej plan ucieczki. Miej plan ucieczki, jeśli twój mąż jest pijany i zachowuje się agresywnie, a ty boisz się o swoje bezpieczeństwo. Poproś kogoś, do kogo możesz zadzwonić późno w nocy i który zapewni ci bezpieczne miejsce pobytu. Jeśli boisz się wyjść samochodem, poproś przyjaciela lub członka rodziny, aby odebrał cię z domu. Powiedz spokojnie swojemu mężowi, że szukasz bezpiecznego miejsca na spędzenie nocy i że wrócisz następnego dnia. Jeśli twój mąż jest wściekły, powiedz mu, że mogą porozmawiać później. W tej chwili dasz pierwszeństwo swojemu bezpieczeństwu. Część 2 Porozmawiaj z alkoholem o swoim mężu Nie miej problemów, jeśli czujesz się niekomfortowo. Możesz czuć się nieswojo, wspominając ten temat i omawiając go z mężem. Nie pozwól, aby lęk przed dyskomfortem uniemożliwił Ci wyrażenie tego, co masz do powiedzenia. Pamiętaj, że Twoja obecna sytuacja powoduje również dyskomfort. Zaakceptuj, że mówienie o problemie alkoholowym twojego męża spowoduje dyskomfort bez względu na to, co robisz. Bądź odważny i zanurz się. Wybierz czas na rozmowę. Nie próbuj rozmawiać, gdy pijesz lub zamierzasz pić. Zamiast tego wybierz czas, kiedy oba są trzeźwe. Zarezerwuj czas na rozmowę i nie spiesz się do innego czasu. Nie próbuj mówić o alkoholizmie, gdy jesteś zły lub smutny. Jeśli denerwujesz się, gdy mąż otwiera puszkę piwa, nie czas na taką rozmowę. Poczekaj, aż oba będą w spokojnym i neutralnym stanie, zanim zaczniesz rozmowę. Być może będziesz musiał zarezerwować czas na rozmowę. Podejdź do niego ze współczuciem, nie osądzając go. Łatwiej byłoby podejść do tego z krytyką, wściekłością i rozczarowaniem; Musisz jednak być współczujący. Nie będziesz karcić męża, poprosisz go o pomoc, aby uzyskać poprawę dla niego i jego rodziny. Wyraź swoją miłość, troskę i wsparcie. Wyjaśnij, w jaki sposób wpływa na ciebie problem z piciem. Możesz czuć się mniej ważny niż alkohol, kiedy twój mąż przychodzi do niego zamiast ciebie. Możesz nawet czuć, że nie możesz konkurować ze związkiem męża z piciem. Twój mąż mógłby wesprzeć finansowo swoją rodzinę, ale powinieneś mu powiedzieć, jeśli uważasz, że nie zapewnia ci wystarczającego wsparcia emocjonalnego lub rodzinnego. Jeśli masz trudności z nawiązaniem połączenia na poziomie emocjonalnym, musisz im również powiedzieć. Bądź szczery ze swoimi uczuciami i rozczarowaniami. Powiedz mu, że napój wpływa nie tylko na ciebie, ale także na innych, takich jak twoje dzieci, przyjaciele lub rodzina. Nie obwiniaj go. Wyraź swoje uczucia zamiast obwiniać męża za jego problemy z piciem. Skoncentruj się na tobie i na swoich uczuciach, a nie na nim. Zamiast mówić „Twoje problemy z piciem powodują dystans i dystans”, powiedz coś w stylu „Boli mnie uczucie tak daleko od siebie i brakuje mi połączenia, które mieliśmy”. Zamiast mówić coś w stylu „Nie spędzasz czasu z dziećmi”, powiedz „Mam trudności z poświęceniem dzieciom potrzebnej uwagi i chciałbym, abyś mi pomógł”. Poproś męża o leczenie. Powiedz mężowi, że go kochasz i wspierasz oraz że chcesz, aby był zdrowy i szczęśliwy. Poproś go, aby szukał leczenia swojego alkoholizmu. Możesz mu powiedzieć, że trudno jest leczyć alkoholizm bez otrzymania pomocy i że jeśli zostanie poddany leczeniu, pomoże to obojgu poradzić sobie z tym problemem. Korzyści z leczenia obejmują rozwiązanie problemów psychologicznych i zachowań uzależniających, które zakłócają spełnienie i szczęśliwe życie. Być może trzeba będzie wcześniej przeprowadzić badania w celu omówienia różnych opcji leczenia. Zadzwoń do ubezpieczenia i dowiedz się, jakie programy leczenia są dostępne. Dowiedz się o terapeutach indywidualnych lub rodzinnych oraz o programach stażowych i ambulatoryjnych; więc możesz porozmawiać z mężem o wszystkich opcjach. Możesz zorganizować formalną interwencję obejmującą przyjaciół, rodzinę i inne osoby, którym zależy na twoim mężu. W razie potrzeby możesz poprosić o interwencję. Bądź jednak ostrożny, ponieważ interwencje mogą sprawić, że twój mąż będzie zły lub obronny. Nie tworzysz od razu planu działania. Możesz chcieć usłyszeć, że przestanie pić, że jego szkodliwe działania nigdy się nie powtórzą i że chce się zmienić. To wszystko może być prawda, ale może to być również sposób na uniknięcie niezręcznej rozmowy. Utwórz plan po tym, jak obaj zdążyli przyswoić sobie rozmowę i się zastanowić. Po pierwszej rozmowie zaplanuj czas, w którym będziesz mógł więcej rozmawiać, kiedy będziesz miał czas na przemyślenie pierwszej rozmowy. Mogą spotkać się ponownie, aby omówić środki, które podejmą jako para, takie jak wyeliminowanie całego alkoholu w domu. Część 3 Radzenie sobie z mężem w zaprzeczeniu Nie oczekuj, że zmieni się z dnia na dzień. Jeśli denerwujesz się po rozmowie z mężem i nie osiągnięciu żadnego rozwiązania, bądź silny. Uznaj swoje słowa, działania i wsparcie za ważny krok, aby twój mąż rozpoznał nałóg i szukał powrotu do zdrowia. Pamiętaj jednak, że nie możesz kontrolować jego działań i że w zasadzie będzie odpowiedzialny za swoje decyzje. Zmierz się z odmową. Alkoholicy (zwłaszcza osoby osiągające wysokie wyniki) mają w zwyczaju wiele wymówek dla swojego zachowania, które wskazują, że nie mają problemów z alkoholem. Zamiast próbować zwalczać zaprzeczenie za pomocą logiki, podejdź do męża, nawiązując współczujący dialog na temat twoich obaw. Jeśli zaprzeczasz, że masz problem, uprzejmie powiedz im, w jaki sposób zaburzasz sen (lub dzieci) w nocy, który jest agresywny lub okrutny, lub w jakikolwiek inny sposób, w jaki wpływa na ciebie alkoholizm. Poinformuj go, że alkohol tworzy między tobą dystans. Jeśli twój mąż nadal pije, nawet wiedząc, że to cię boli, powiedz mu, że jego problemy z piciem zakłócają twój związek. Twój związek z alkoholem wpłynie na twoją zdolność do utrzymywania relacji z nim. Jeśli wyraźnie powiesz mężowi, że alkohol tworzy dystans w związku, może to wpłynąć na niego i ciebie. Posiadaj własną sieć wsparcia. Musisz się o siebie zatroszczyć. Licz na osoby, z którymi możesz rozmawiać i wspierać cię. Nie trzymaj w tajemnicy alkoholizmu męża; Musisz mieć co najmniej jedną osobę, z którą możesz porozmawiać o swoich trudnościach. Ważne jest, aby mieć wsparcie emocjonalne w obliczu trudności życiowych. Porozmawiaj z rodzicami, rodzeństwem, przyjaciółmi lub teściami. Nie skupiaj się wyłącznie na alkoholizmie, upewnij się także, że masz ludzi, z którymi możesz rozmawiać o wszystkim, o czym chcesz rozmawiać. Pamiętaj, jeśli małżeństwo jest dla Ciebie najlepsze. Jeśli twój mąż odmawia otrzymania pomocy i masz wiele wątpliwości, że sytuacja się poprawi, być może będziesz musiał zastanowić się nad swoim związkiem i zadać sobie pytanie, czy pozostanie z nim jest dla Ciebie najlepsze. Jeśli uważasz, że twój związek koncentruje się bardziej na alkoholu niż na mężu, nadszedł czas, aby rozważyć opcje. Podejmując tę decyzję, może być konieczne uwzględnienie jakości życia, bezpieczeństwa i bezpieczeństwa dzieci; i zadaj sobie pytanie „Jaka jest najlepsza opcja, dzięki której mogę szanować siebie i moją rodzinę?” Jeśli twój mąż znęca się, daj pierwszeństwo swojemu bezpieczeństwu. Zasługujesz na to, by przez cały czas być traktowanym z szacunkiem, a obelżywi ludzie rzadko przestają, bo nadużycia mogą mieć charakter cykliczny. Część 4 Radzenie sobie z odzyskiwaniem Nie pij alkoholu w pobliżu męża. Jeśli pijesz w pobliżu męża, może to sprawić, że będziesz miał znacznie większe trudności z opuszczeniem napoju. Bez powodu pij alkohol w obecności męża. Zamiast tego weź udział w wydarzeniach towarzyskich, w których nie ma alkoholu. Poproś rodzinę lub znajomych, aby nie spożywali alkoholu na spotkaniach. Być może będziesz musiał nieco zmienić swoje plany lub grupy społeczne. Zamiast chodzić do baru lub pić wino ze znajomymi, spędzaj więcej nocy grając lub oglądając filmy. Wykonuj czynności, które na ogół nie podają alkoholu. Poproś go, aby dowiedział się o lokalnych grupach wsparcia. Istnieją grupy takie jak anonimowi alkoholicy, którzy wspierają osoby mające problemy z alkoholizmem. Członkowie podkreślają znaczenie starszych członków, którzy pomagają młodszym, zapewniając wsparcie i wskazówki. Jeśli mieszkasz w USA W Stanach Zjednoczonych sprawdź witrynę aby ustalić, czy w pobliżu znajduje się lokalizacja. Idź do rodzinnej grupy wsparcia. To ty będziesz wiedział więcej o tym, jak trudno żyć z alkoholowym mężem. Może być trudno poczuć, że musisz utrzymywać dom i rodzinę samemu, bez pomocy męża lub wcale. Dzielenie się frustracjami z innymi, którzy dokładnie wiedzą, jak to jest, może być ulgą. Mogą również wspierać cię i doradzać, jak sobie z tym poradzić i jak przezwyciężyć trudności. W Stanach Zjednoczonych Al-Anon (http: // http: // jest uznaną w kraju grupą wsparcia, która zapewnia wsparcie członkom rodziny alkoholików. Rozważ pójście na terapię razem. Jeśli twój mąż nie jest pewien, czy pójdzie na terapię, wyjaśnij, że wspólna terapia byłaby przydatna dla was obojga lub że chcecie iść na terapię rodzinną. Terapeuta może pomóc w leczeniu i wyzdrowieniu oraz może wspierać twojego męża i ciebie podczas tego procesu. Możesz poprosić lekarza ogólnego lub swojego ubezpieczyciela o skierowanie cię do jednego. Może być konieczne znalezienie terapeuty, który specjalizuje się w uzależnieniach lub alkoholizmie. Terapia może obejmować leczenie przyczyn uzależnienia, reagowanie na stresujące czynniki w bardziej pozytywny sposób, a nawet zrozumienie leków. Poproś go, aby dowiedział się o centrum leczenia. Centrum leczenia jest korzystne w przypadku cięższego alkoholizmu lub przypadków, w których alkoholizm towarzyszy diagnozie psychiatrycznej (takiej jak depresja lub lęk) lub diagnozie medycznej. Istnieją programy leczenia szpitalnego i ambulatoryjnego, które mogą się różnić w zależności od zakresu ubezpieczenia. Wybierz najbardziej odpowiedni poziom opieki dla swojej rodziny i męża. Jeśli twój mąż doświadczył silnego stresu lub urazu, lub chorował psychicznie, ośrodek leczenia może być bardziej odpowiedni niż cotygodniowa terapia ambulatoryjna. Przygotuj się na nawrót. Przygotuj plan na każdy możliwy nawrót. Osoby z problemami alkoholowymi są kuszone lub nawracają podczas powrotu do zdrowia. Uzgodnij plan z mężem lub jego zespołem terapeutycznym, abyś mógł go przygotować w razie nawrotu choroby. Może to obejmować odsunięcie cię od sytuacji lub wezwanie terapeuty lub mentora. Wspieraj swojego męża. Jeśli twój mąż rozpoczyna leczenie i osiąga poprawę, rozpoznaj każdy jego krok. Jeśli zauważysz, że podejmuje wysiłek, pochwal go. Zidentyfikuj wszystko, co robi pozytywnie, i upewnij się, że wie, że rozpoznajesz dobrą pracę, którą wykonuje. Świętuj nawet najmniejsze postępy. Zostań cheerleaderką swojego męża i daj mu znać, że będziesz z nim przez cały proces.
zapytał(a) o 17:04 Co mam zrobić z mężem alkoholikiem? Mój mąż ma 40 lat i codziennie mu się moczyć w nocy. Co mam zrobić???On nie zgadza się na terapię dla alkoholików . Mamy dzieci. Mieszkamy na wsi i on jest jedynym żywicielem rodziny mimo,że pije jest pracowity. Jest religijny nawet jak się napije to wieczorem odmawia pacierz i co niedziela chodzi na msze. On trzyma jedyne pieniądze w rodzinie. Ostatnia data uzupełnienia pytania: 2008-07-09 17:23:32 To pytanie ma już najlepszą odpowiedź, jeśli znasz lepszą możesz ją dodać 1 ocena Najlepsza odp: 100% Najlepsza odpowiedź Tarotka odpowiedział(a) o 17:40: Skoro tak, to spróbuj poprosić o pomoc księdza, bądź inną osobę o duchowym autorytecie, może jest ktoś taki w okolicy czy w rodzinie. Tylko uprzedź, że z kimś porozmawiasz, bo powie, że spiskujesz za jego plecami i będzie jeszcze gorzej. Nikt rozsądny nie mowie mu, że nie ma sprawy, może sobie pić. Może uda się odwołać do jego honoru, do miłości do dzieci, do złych przykładów w rodzinie ("bądź inny niż..."), do - co tam dla niego jest ważne. Czasem pomaga postawienie przed oczami kartki ze spisanym wydatkami na alkohol podliczonymi w skali miesiąca i roku, porównanie z kosztem np kompletem podręczników dla dziecka. Dobre jest też nakręcenie filmu jak się zachowuje kiedy jest pijany. Niekoniecznie, trzeba go szantażować pokazywaniem, raczej chodzi o szok jakim jest taki widok. Na terapię nie pójdzie, nie ma szansy. Ale może w kościele przysięgnie, że się powstrzyma choć miesiąc. Odpowiedzi Tarotka odpowiedział(a) o 17:11 Na tym portalu większośc uczestników ma ok 13 lat. To w kwestii formalnej. Chodzi o to, żebyś wiedziała, kto Ci rad udziela. Czy masz wsparcie w rodzinie? Czy jestes niezależna finansowo? Czy macie dzieci? Czy mąż jest czynny zawodowo? Czy jest religijny? I tak dalej, bez tych informacji wszystkie rady mogą nie trafiać. Moja droga porozmawiaj z mężem jak jest trzeżwy. Jeśli to nie skutkuje to zgłoś go do poradii odwykoqwej w twojej miejscowości. Przy Urzędach Gminy pracuja poradnie dla osób uzaleznionych. Porozmawiaj z osobą, ktora tym problemem sie i duzo sily. Ja bym się rozwiodła. Sama miałam spaprane dzieciństwo, bo matka nie chciała się rozwieść z ćpającym ojcem i zachowywała się, jakby jej to nie robiło różnicy, że nie mamy co jeść. Może i ona go kochała... ale ja go nie kochałam i nie kocham do tąd. Gdyby się z nim rozwiodła moje wspomnienia wyglądałyby inaczej... i nie miałabym za sobą depresji, ani ciągłego, fizycznego samokaleczenia się. Trwając przy nim egoistycznie robisz krzywdę swoim dzieciom tylko dlatego, bo sama się związałaś emocjonalnie z takim mężem. megg odpowiedział(a) o 17:10 Radzę Ci porozmawiać z jakimś terapeutą i zapytac sie go co powinnaś teraz zrobić, czy jest jakaś szansa ze samemu uda Ci się go wyrwać z tego poplątanego picia, i jak by co to jak męża nakłonić do tego aby zmienił zdanie i zechciał pójść na terapie. A macie dzieci? Jeśli tak to powiedz ze przestana sie z nim widywac dopóki nie przestanie pi c, moze sie opamieta,. Jeśli nie to Ty dla niego jestes największym skarbem więc postaw ultimatum gdy będzie trzeźwy, albo Ty albo picie, wyznacz mu tydzień bez picia, i jeśli m usie uda nagródz go czymś co sprawia mu przyjemność (oprócz alkoholu) albo niech sie zapisze na terapie bo nie bedziesz z nim mieszkać dopóki nie przestanie pić albo nei zapisze sie na terapie. moze wyjedz gdzies na tydzień albo 2 i niech zobaczy jak ciężko mu sie bedzie zyło, bez osoby któa gotuje, sprząta, pomaga mu.... rozumiem ze to Ty zarabiasz na Was? zobaczy ze nie ma pieniedz i trzeba cos z tym zrobić , moze to go przekona ze ma problem... Trzeba postawić srogie ultimatum bo na ludzi ciężko jest inaczej podziałć :) powodzenia :*:*:* Uważasz, że ktoś się myli? lub
Jak żyć z alkoholikiem? Jak sobie radzić z chorobą alkoholową członka rodziny? Te pytania zadaje niejedna kobieta, której przyszło borykać się z problemem alkoholizmu męża albo syna. Na tle choroby alkoholowej rozwijają się inne problemy rodziny – brak pieniędzy, demoralizacja dzieci, nadużycia seksualne, przemoc domowa itp. Kobiety bardzo często źle pojmują pomoc alkoholikowi. Zamiast zmobilizować go do walki z nałogiem, wspierają go w uzależnieniu, np. poprzez tłumaczenie go przed znajomymi, usprawiedliwianie jego „wybryków po alkoholu” albo podejmowanie dodatkowej pracy. W ten sposób rozwija się współuzależnienie, czyli koalkoholizm, charakteryzujący się uporczywym stresem i ciągłym pogotowiem emocjonalnym. Na czym polega współuzależnienie i jak sobie z nim radzić? spis treści 1. Co to jest współuzależnienie? 2. Zachowania osoby współuzależnionej 3. Rady dla osób współuzależnionych 1. Co to jest współuzależnienie? O współuzależnieniu mówi się często jako o „chorobie dobrych żon”, które intensyfikują swoje wysiłki, by zakamuflować fakt, że mąż ma problem z alkoholem. Współuzależnienie to życie z osobą uzależnioną, pełne negatywnych emocji, jak wstyd, poczucie winy, lęk, złość, poczucie krzywdy, żal, gniew, bezradność, cierpienie. Bardzo wiele osób współuzależnionych, najczęściej żon alkoholików, nie widzi potrzeby poszukiwania pomocy dla siebie samych i własnych dzieci. Całe życie koncentruje się wokół alkoholika i jego picia. Czym jest współuzależnienie? Nie ma jednej definicji. Współuzależnienie można rozumieć różnie, np. jako: Zobacz film: "Kiedy należy zgłosić się do psychiatry?" towarzyszenie nałogowcowi w jego uzależnieniu; pozwalanie osobie uzależnionej na jej negatywne zachowania wobec nas samych oraz obsesyjne kontrolowanie zachowań uzależnionego; wyuczone autodestrukcyjne zachowania, które utrudniają lub upośledzają zdolność przeżywania związku w oparciu o miłość i szacunek; utrwaloną formę uczestnictwa w długotrwałej i niszczącej sytuacji życiowej. Współuzależnienie nie dotyczy tylko i wyłącznie żon alkoholików. Współuzależnienie dotyczy każdego nałogu – hazardu, seksoholizmu, zakupoholizmu, lekomanii, narkomanii, hipochondrii, pracoholizmu, anoreksji itp. Współuzależnić może się każdy członek rodziny, np. córka, syn, matka. Do kouzależnienia dochodzi wówczas, gdy jeden partner wprowadza destrukcję, a drugi – dostosowuje się do tej destrukcji. Osoby współuzależnione mogą korzystać z pomocy placówek leczenia uzależnienia od alkoholu i współuzależnienia. Niestety, z takiego wsparcia korzysta bardzo mało osób. Utrudnieniem w zgłoszeniu się po pomoc są różnego rodzaju stereotypy i fałszywe przekonania, funkcjonujące w społeczeństwie, np.: „To nic nie zmieni”, „Co ludzie powiedzą”, „Dzieci muszą mieć ojca”, „Lepszy taki chłop niż żaden”, „Miłość małżeńska to poświęcenie”, „Nie mogę go zostawić, przecież ślubowałam na dobre i na złe” itp. Współuzależnione osoby nie chcą pomocy, bo nie widzą potrzeby pomagania sobie, wstydzą się oraz czują presję ukrywania i zaprzeczania problemowi. Czasem w wyniku współuzależnienia i kumulacji negatywnych przeżyć w sobie dochodzi do tragedii, np. zabójstwa męża alkoholika, który znęcał się nad dziećmi i maltretował żonę. Z rozpaczy i desperacji kobieta chwyta się najgorszego rozwiązania – albo morduje partnera, albo popełnia samobójstwo. Wcześniejsza interwencja i skorzystanie z pomocy terapeutycznej mogłyby uchronić przed najgorszym. Czasami jest jednak za późno. 2. Zachowania osoby współuzależnionej Współuzależnienie to inaczej źle pojęta troska i pomoc osobie uzależnionej. To wsparcie, które zamiast pomagać, bardziej szkodzi. I to szkodzi wszystkim – i alkoholikowi, i partnerowi alkoholika, i dzieciom. Jak zachowuje się osoba współuzależniona? Poddaje się rytmowi nałogu partnera. Zmienia godziny posiłków, obarcza dodatkowymi obowiązkami starsze dzieci, nakazuje zachować ciszę, bo „tatuś śpi i nie wolno mu przeszkadzać”, rezygnuje ze swoich potrzeb i planów. Jest nadopiekuńcza, przez co nieświadomie zapewnia komfort dalszego picia. Wyręcza uzależnionego w obowiązkach domowych i opiece nad dziećmi, załatwia wszystkie sprawy, podejmuje dodatkową pracę, usprawiedliwia absencję męża alkoholika w pracy, spłaca długi partnera, kupuje piwo, opłaca detoksykację, załatwia zwolnienia lekarskie, ukrywa problem przed otoczeniem. Godzi się na przemoc i obwinianie, znosi upokorzenia, pozwala wzbudzać w sobie poczucie winy: „Przez ciebie piję”, „Nie starasz się”, „Gdybyś była inna…”. Godzi się na lekceważenie, zdrady, romanse, pogardę, manipulacje, szantaże emocjonalne, gwałty małżeńskie. Spada jej poczucie własnej wartości, rezygnuje z prawa do szacunku i miłości oraz szans na rozwijanie własnych zainteresowań i kariery. Pozwala na utrwalenie się schematu: awantura, ciche dni i przeprosiny, które stanowią fazę miesiąca miodowego, by potem wszystko zaczęło się od początku – mimo składanych obietnic, partner znowu zaczyna pić. Zaprzecza faktom. Mimo oczywistych dowodów, zaprzecza, że partner jest alkoholikiem. Dominuje zasada: „Rodzinnych brudów nie pierze się na zewnątrz”. Domownicy mają zakaz mówienia o rodzinnym problemie, jakim jest choroba alkoholowa, mają udawać, ze wszystko jest w porządku. Nierzadko dzieci są przymuszone do udawania radości i szczęścia rodzinnego, by zatuszować problem. Nadmiernie kontroluje partnera. Przegląda notatki, listy, pliki w komputerze. Szpera po kieszeniach partnera, podsłuchuje rozmowy telefoniczne, podpytuje znajomych o zachowanie partnera, przyprowadza pijanego męża z imprez do domu, obwąchuje, śledzi, angażuje w obsesyjną kontrolę dzieci. Wymusza na alkoholiku składanie obietnic poprawy, szantażuje, że odejdzie, ale nie wprowadza słów w czyn. Jest niekonsekwentna i mało stanowcza. Jeśli rozwiązujesz problemy męża alkoholika i starasz się łagodzić jego cierpienia, nie zważając na własne cierpienia i koszty emocjonalne, jeśli kłamiesz i usprawiedliwiasz jego negatywne zachowanie, ukrywasz jego złe postępki, nie pozwalasz źle się o nim wypowiadać, jeśli ignorujesz własne potrzeby, ciągle obwiniasz się za jego picie, jeśli czujesz się sfrustrowana, ale jednocześnie nie chcesz, by partner od ciebie odszedł, to niestety jesteś osobą współuzależnioną. 3. Rady dla osób współuzależnionych Współuzależnienie jest to zespół zachowań mających na celu powstrzymanie osoby uzależnionej od picia. Zachowania te nie są jednak skuteczne, a paradoksalnie utrudniają alkoholikowi rozstanie się z nałogiem, potęgując cierpienia i poczucie bezradności u jego bliskich. Najlepszą obroną rodziny przed emocjonalnym wpływem alkoholizmu jest zdobycie wiedzy dotyczącej choroby oraz nauczenie się właściwego postępowania z alkoholikiem. Łatwo jest stać się częścią mechanizmu błędnego koła, zagubić się i ulec dezorientacji. Bywa nawet, że pomoc, której się udziela w jak najlepszej wierze, staje się dla osoby uzależnionej szkodliwa. Poczucie konieczności kontrolowania działań alkoholika, obarczanie się odpowiedzialnością za jego picie i koncentrowanie wysiłków na utrzymaniu go z daleka od alkoholu tworzą nad osobą pijącą parasol ochronny, nie pozwalają mu odczuć rzeczywistych konsekwencji picia i w efekcie podtrzymują rozwój nałogu. Ruchy takie, jak AA czy Al-Anon nie służą tylko osobom uzależnionym, ale także (a może przede wszystkim) tym, którzy z powodu choroby alkoholowej cierpią najbardziej – współuzależnionym. Współuzależnienie to wspieranie osoby uzależnionej w jej nałogu, to dostosowanie się do niekorzystnej sytuacji życiowej. Współuzależnienie, podobnie jak sam nałóg alkoholowy, wymaga terapii. Dlaczego powstaje koalkoholizm? Bo osoba uzależniona odwołuje się do dobroci, życzliwości i wrażliwości partnera, apeluje do sumienia, by pomóc „cierpiącemu”. W ten sposób człowiek wpada w pułapkę współuzależnienia. Chce pomóc partnerowi, szkodząc sobie i utrwalając alkoholizm. Jak sobie pomóc? Jak wyrwać się z sideł współuzależnienia? Najważniejsza i najtrudniejsza jest konieczność zmiany myślenia osoby współuzależnionej. Trzeba przekierować uwagę z nadużywania alkoholu przez partnera na siebie i dzieci. Trzeba zdać sobie sprawę, że każdy odpowiada za siebie, że nie rozwiąże się problemów partnera, że nie przeżyje się za niego jego życia, że zamartwianie się o partnera alkoholika nie pomaga, że trzeba pozwolić mu sięgnąć dna, że nie wolno chronić go przed nieprzyjemnościami w związku z alkoholizmem. Pozwól partnerowi samodzielnie o sobie decydować, nawet jeśli to będą błędne decyzje. Nie przejmuj odpowiedzialności za czyny alkoholika. Zacznij czytać na temat alkoholizmu i koalkoholizmu. Przestań kontrolować i usprawiedliwiać występki alkoholika. Nazywaj rzeczy po imieniu – tatuś nie jest chory, ale jest pijany. Przestań pomagać alkoholikowi, zacznij pomagać sobie i dzieciom. Kochaj twardą i wymagającą miłością. Bądź konsekwentna – mów, co myślisz i rób, co mówisz. Poszukaj dla siebie wsparcia, np. w grupach Al-Anon. Nie pozwól się źle traktować ani obwiniać za picie męża. Pamiętaj, że współuzależnienie to nie tylko towarzyszenie partnerowi w nałogu. To także stan, który wyniszcza i sprzyja zaburzeniom psychicznym, np. depresji, myślom samobójczym, wahaniom nastroju, samoodtrąceniu, chorobom psychosomatycznym, nerwicy, zaburzeniom seksualnym i innym nałogom (lekomanii itp.). Nie czekaj na wizytę u lekarza. Skorzystaj z konsultacji u specjalistów z całej Polski już dziś na abcZdrowie Znajdź lekarza. polecamy
Alkoholizm to problem ok. 800 tysięcy osób w Polsce. Do picia go w sposób niebezpieczny przyznaje się ok. 3 milionów. Choroba alkoholowa naraża nie tylko zdrowie psychiczne i fizyczne uzależnionego, ale także jego rodzinę i najbliższych. Jak powinna postępować żona alkoholika, czyli najbliższa mu osoba? Odpowiedź w artykule. Postępowanie z alkoholikiem – przed czym się bronićAlkoholizm w rodzinie – jak sobie radzić Postępowanie z alkoholikiem – przed czym się bronić Mimo ogólnej wiedzy na temat alkoholizmu, jego rozwoju, objawów oraz skutków trudno wyobrazić sobie, jak wygląda życie rodziny alkoholika. Nie każdy ma na tyle silną wolę, aby zostawić osobę uzależnioną samą sobie, bez jakiegokolwiek reagowania. A właśnie to należy robić, żeby alkoholik zrozumiał powagę sytuacji. Najbliższych trzeba wspierać, ale dopiero w momencie wprowadzania zmian, a nie w chwili, gdy alkoholizm postępuje i nie widać szans na poprawę. Zobacz: Jak alkoholik manipuluje żoną? Rodzinom alkoholików trudno powiedzieć stop. Ma to związek z ogólnym poczuciem wstydu i odpowiedzialnością za uzależnioną osobę. Dlatego takie relacje kończą się współuzależnieniem. Syndrom ten polega na niecelowym pozwalaniu alkoholikowi w domu na trwanie w uzależnieniu. Zazwyczaj oznacza pełne dostosowanie swojego trybu życia, wyręczanie, przejęcie domowych i zawodowych obowiązków, stałe kontrolowanie picia oraz ukrywanie prawdy, jaką jest choroba alkoholowa. Uzależnionych jest więcej mężczyzn niż kobiet, dlatego to panie najczęściej żyją we współuzależnieniu. Zapoznaj się także: Toksyczne uzależnienie alkoholowe w związku – na czym polega? Jak powinna postępować żona alkoholika? Skorzystać z pomocy że mąż ma problem alkoholowy. Nie usprawiedliwiać ani negować tego się z tym faktem choroby alkoholowej i postępować tak, aby partner również doszedł do tych wniosków. Zobacz także: Jak rozmawiać z mężem alkoholikiem? Wyparcie i wieczne poszukiwanie winnych oraz powodów picia nigdy nie spowoduje zmian, a jedynie pogłębi problem. Alkoholizm w rodzinie – jak sobie radzić Ludzie boją się przyznawać do alkoholizmu w rodzinie. Wstydzą się tego i obawiają, co mogą na ten temat pomyśleć najbliżsi. Najtrudniej jest zdać sobie sprawę, że alkoholizm jest chorobą, ale trzeba jednocześnie pamiętać, że można go leczyć. Samodzielne próby kończą się współuzależnieniem albo nie dają odpowiednio długich rezultatów. Pomoc lekarza jest w tej sytuacji niezbędne. W pierwszej fazie leczenia i wykorzystania farmakologii, czyli detoksu alkoholowego i esperalu wszystko zależy od nastawienia alkoholika. Rodzina może go wspierać, ale nie zmuszać. Dopiero w następnej kolejności wspólna terapia umożliwia ustabilizowanie psychiczne i emocjonalne. Wtedy konieczny jest udział pozostałych członków rodziny. Dzięki temu łatwiej o wzajemne zrozumienie i wypracowanie rozwiązań, które powstrzymają powrót uzależnienia. Skorzystaj z doświadczenia naszych specjalistów, zabiegi wszycia esperalu przeprowadzamy w 13 polskich miastach: Najbardziej drastycznym i niestety wciąż popularnym rozwiązaniem problemu stworzonego przez alkohol jest rozwód z alkoholikiem. Nie warto jednak zagłębiać się w jego temat, a walczyć o wypracowaną wcześniej relację. Źródło: Ryś M., Rodzina z problemem alkoholowym jako rodzina dysfunkcyjna, Gorad Communicational Styles and Interaction of Alcoholics and Their Wives,
Życie z alkoholikiem jest wyzwaniem. Przypomina sinusoidę - raz jest bardzo dobrze, innym razem bardzo źle. Rodzina walczy o trzeźwość osoby uzależnionej, ale często przypomina to walkę z wiatrakami. Osoba uzależniona naraża nas na depresję, współuzależnienie i inne choroby. Bez wsparcia specjalistów, trudno jest przejść przez tak wyboistą drogę. Należy dać wsparcie, tylko jak to zrobić. Poznaj 9 zasad, które pomogą w przeprowadzeniu rozmowy. Jak rozmawiać z alkoholikiem? 9 wskazówek Rozmawiając, pamiętaj o tym, że alkoholizm to choroba Alkoholizm to przewlekły stan, w którym każde spożycie napojów alkoholowych powoduje szkody zarówno dla pijącego, jak i społeczeństwa. Choroba jest nieuleczalna i śmiertelna. Leczenie należy zacząć od zrozumienia, że jest to choroba. Kluczem do zahamowania dalszego rozwoju jest abstynencja. Zanim osoba uzależniona zrozumie, że to choroba mija sporo czasu. Wycisz swoje emocje W relacji z osobą uzależnioną jest już wystarczająco dużo napięcia, która dodatkowo frustruje, stąd potrzeba opanowania własnych emocji. Alkoholik bywa rozdrażniony, jeśli zaczniemy go atakować, krzyczeć, mamy gwarancję, że ucieknie od rozmowy. Postaraj się o spojony ton i empatię. Nie rozpoczynaj rozmowy, jeśli sam się nie wyciszysz. Rozmawiaj tylko wtedy, gdy osoba jest trzeźwa Nie podejmuj rozmowy o leczeniu, prostej codzienności czy innych problemach, gdy osoba jest pod wpływem alkoholu. Po pierwsze nie trafią żadne argumenty, a po drugie może wywołać to agresję. Alkohol zmienia świadomość, osoba nic nie wyciągnie dla siebie z przeprowadzonej rozmowy. Trzymaj się jasno określonych reguł Rozmowa z alkoholikiem wymaga pewnych ram. Nie jest łatwo zaplanować taką rozmowę, ale warto wiedzieć wcześniej, co chcemy poruszyć. Wymaga to od nas konsekwencji, czyli trzymania się jasnych reguł. W takiej rozmowie może paść zdanie: "Nie wiem, jak ci pomóc. Ty i ja potrzebujemy specjalisty". Konsultacja ze specjalistą od uzależnień wskaże odpowiedni tor rozmowy. Skup się na faktach, analizuj tylko to, co naprawdę się wydarzyło Podczas rozmowy poruszaj fakty. Nie wybiegaj w przyszłość, mów o tym, co się wydarzyło i jaki miało to wpływ na waszą relację i wspólne życie. Daj przestrzeń na dialog, pozwól mówić Ta rozmowa powinna być symetryczna. Dopuszczaj do rozmowy drugą stronę - osobę uzależnioną. Niech nie czuje się odrzucona. Zapewnij, że mimo trudności, jesteś obok, a chory może liczyć na wsparcie Warto uświadamiać rozmówcę, że ze swoją chorobą nie jest sam. Jesteśmy tutaj by mu pomóc i wesprzeć na tyle, na ile potrafimy. Mów o swoich emocjach Mów szczerze o swoich emocjach. Wyraź to, jak ty się czujesz z jego chorobą i jakie temu towarzyszą odczucia. Nie próbuj zamiatać tego pod dywan. Nie rozkazuj Osoba uzależniona bardzo cierpi i potrzebuje twojego wsparcia. Nie traktuj go jak przedmiot. Pamiętaj, że zawalczenie o życie w trzeźwości to wybór samej osoby uzależnionej. Bez świadomości, że to choroba, która wymaga leczenia, ciężko wyruszyć po zmianę.
jak sobie radzić z mężem alkoholikiem
